Στη διάρκεια του Δωδεκαηµέρου εµφανίζονταν και τα Πιζήαλα δηλαδή οι καλικάτζαροι ή αλλιώς οι Χρυσαφεντάδες (Χρυσαφεντάδες Ας εμάς καλοί) που ήσαν δαιμόνια που έμοιαζαν πολύ των Καλικατζάρων. Έβγαιναν από τα έγκατα της γης την παραμονή των Χριστουγέννων κατά πως πίστευαν στην Οινόη, με μια χρυσή βάρκα και ενώ δεν έκαμαν κακό στους ανθρώπους τους ανακάτευαν με τις ζημιές τους.
Στον Πόντο όποιος ήθελε να αποφύγει την επίσκεψη των καλικαντζάρων έπρεπε:
Να μη σβήσει την λάμπα, και αν ήταν ανάγκη να βγει από το σπίτι, έπρεπε να κρατάει φανάρι αναμμένο ή δαυλό.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων να ανάψει το τζάκι με το «Χριστοκούρ» και να μην αφεθεί η φωτιά να σβήσει για τις επόμενες 12 ημέρες.
Να ραντίσει το σπίτι με αγιασμό.
Να σταυροκοπιέται και να λέγει συχνά το Πάτερ ημών
Για προφύλαξη από τα καλικατζαρούλια, στον Πόντο,
χάραζαν στα σταυροδρόμια στο έδαφος το σημείο του σταυρού και σκέπαζαν τα πάντα μέσα στο σπίτι, μιας και τα Πιζήαλα ήταν ακάθαρτα και ότι έπιαναν το λέρωναν. Επίσης φρόντιζαν να μην κάμουν γάμους και βαφτίσια εκείνο το διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου